برای همیشه

بسم ا...الرحمن الرحیم

وخداوند به عشق ، بیشتر بها میدهد تا به ایمان

دکتر شریعتی.

سالهاست با دل و جان ، درپی نشاندن گل لبخند بر لبان دوستان مجازی بودم.سالهاست بدنبال شاد کردن دل دوستان عزیز بلاگفایی بودم بی منت.طنز نوشتم ، مسابقه عکاسی ، صندلی داغ در دو مرحله  ،مسابقه صوتی و ...برگزار کردم تا به این طریق دل تک تک دوستانم شاد کنم وامیدوارم در راهی که پیش گرفته بودم موفق بوده باشم.

اما اینجا ، در سن ۳۹ سالگی ، ودر تنهایی مطلق ، در محضر شما دوستان اعلام بازنشستگی می کنم و برای همیشه از دنیای وبلاگ نویسی خداحافظی میکنم.

اگر کسی از حرف و عمل من رنجیده باشه ازشون خواهش میکنم به بزرگی دل خودشون و به خاطر این ماه عزیز حلالم کنه.خواهش میکنم.

واگر کسی از روی عمد ویا سهوا باعث رنجش دل این حقیر شده باشه حلالش میکنم.

تک تک شما دوستان دوست داشتم و دارم.اینجا، خندیدم ، گریه کردم ، شوخی کردیم ، مسابقه دادیم ، ودر کل زندگی کردم.زندگی.اما باید رفت.دراوج تنهایی.وبی بازگشت.

به خدا می سپارمتون وبرای تک تکتون بهترینهارو ازخداوند متعال خواستارم.

• مطمئن باشید که گریه خواهم کرد، اما هرگز نخواهم گذاشت که ناله‌هایم را بشنوید. غمگین خواهم بود، اما هرگز نخواهم گذاشت که ناراحتی‌ام را احساس کنید. بدون شما شاد نخواهم بود، اما هرگز شادی شما را خراب نخواهم کرد.

بدرود.