نابالغ

ومن چقدرنابالغ واحساسی دوستت میداشتم وتوچقدر،عاقلانه ومنطقی رفتی!

کودک درون من،خواستن همیشه به معنای رسیدن نیست،شایدآن دورها،مردمان آن دیار،محبت کودکانه وهم آغوشی مادرانه راازیادبرده اند.شایدآغوش را،تنهادرارضای شهوت معنی می کنند وبس.رخت برمی افکنندوعریان می شوندبرای آنکه خوب میداندراه ورسم شهوت رانی راوبرای دل کوچک تو،چیزی به ارمغان نخواهندآوردجز،غروروآینه های شکسته خویش.

لحظه ها،اسیرفصلهامی گردندوفصلها،دربندتقویم اند.

زندگی همین است...